هوای نبودن
خدای مهربانم... این روزها بیشتر از همیشه نگرانم...
نگران فردا ها..خواستن ها..نرسیدن ها..
نگران دوری از تویی که همیشه بودی و بودی و ندیدمت..
نگران لحظه هایی که بی تو سپری میشود بدون اندکی پشیمانی..خجالت..
این روزها بی اندازه غمگینم ...
میدانم..میدانم نباشی ذره ذره زندگیم از هم میپاشد..
تو بگو ..نگاهم نکنی هوای نفس هایم را از کجا بیاورم.؟
دلتنگت شده ام..
این بار عجیب دلتنگت شده ام ..
گمت کردم هرچه میگردم پیدایت نمیکنم..
شاید این بار دوریمان طولانی شده که اینچنین دلگیری از من..
دلتنگم ، دلتنگ تویی که هزار بار دیدی و چشم پوشیدی و فراری از آدمهایی که ندیده فریاد زدند..
از هوای نبودنت پرم..
میدانم دلم که هوائیت شود حتما هوایش را داری
کمی نزدیکتر بیا..
من توی این سیاهی ها محو شدم
اگر قرار به غرق شدن باشد بگذار در آغوش بی انتهای تو غرق شوم...
مهربان خدای همیشگی من..
دلم برایت پر میکشد
ببخش که ناسپاسم ، ببخش که رسم عاشقی نمیدانم
تو باشی ازین تنهاییِ سراسر غم هراسی ندارم...
زنده ام به مهربانی و رحمتت...
دلانه هایتان را در بخش نظرات این پست بنویسید...
پ.ن: شاید وقتش رسیده...شاید...لحظه های اخرو دریاب.شاید فردایی نباشه...
پ.ن2:همیشه بودن خوب نیست،گاهی نبودن دوست داشتنی تر...شاید برای همیشه...
- ۵ نظرات شما
- يكشنبه ۱۰ ارديبهشت ۹۶ ، ۰۰:۰۰
- ۱۵۹۸ نمايش
